Murchison, Kaikoura, Christchurch, Tekapo,Broadbay

Reisverslag nr. 3
Woensdag 11 februari
Vandaag verlaten we Golden Bay en gaan zuidwaarts richting Murchison. Weg van de kust, meer landinwaarts. Het eerste stuk is weer door de bergen, daarna voor de verandering weer eens vlakke en redelijk rechte wegen. Het links rijden is inmiddels heel gewoon geworden, alleen met de grootte van de auto moet ik wel rekening blijven houden. Om twee uur bij Murchison Lodge gearriveerd, hier blijven we 1 nacht, maar het is wel inclusief diner en ontbijt.
Het is in feiten één groot huis met 5 kamers en een gezamenlijke woon- en eetkamer. Na de koffers in de kamers te hebben gezet, gaan we naar de langste hangbrug van NZ, de 'swingbridge' over de rivier de Buller. In het begin van de vorige eeuw werd hier naar goud gezocht. Goed te zien is dat een groot stuk land 4,5 meter omhoog is gedrukt tijdens een aardbeving in 1929. Gelukkig hebben we tot dusver geen trillinkje gevoeld! Terug in de lodge besluiten we even te gaan zwemmen in de Buller, die grenst aan de tuinen van de lodge. Het is wel een snelstromende rivier, er is een plekje langs de oever met een touw als hulpmiddel aan een boomstronk waar we te water kunnen. Suus, Ate en Fred wagen het erop. Koud, maar lekker! 'S Avonds is er gezamenlijk diner. Eerst een borrel op de veranda en dan aan tafel. Behalve ons is er een stel uit de VS (hij heeft als hobby kunstschilderen en vertelt gelijk (tot afgrijzen van zijn vrouw) een 'dirty joke', een een stel uit de UK. We eten stoofpot van lam met couscous en brocoli, als dessert cheesecake, waarvan ik inmiddels weet dat dit totaal niet naar kaas smaakt! Bij de thee zelfgestookte likeur, dus we slapen heerlijk!
Donderdag 12 februari
Na een heerlijk ontbijt van allerlei zelfgemaakte producten gaan we op weg naar Kaikoura aan de oostkust van het Zuidereiland. De rit van 300 kilometer gaat voorspoedig tot we in Kaikoura aankomen. Ik zie plotseling een 'engine oil low' waarschuwing. Gelukkig zijn we vlak in de buurt van een benzinestation en werkplaats. Als de motorkap opengaat blijkt de hele motor onder de olie te zitten. Niet zo vreemd als blijkt dat de olievuldop is verdwenen! Blijkbaar is de afleveringsinspetie van Europcar niet zo goed uitgevoerd. Roadside Assistence gebeld, die contact opneemt met Europcar Picton. Briljante uitkomst: ik moet zelf maar een vuldop en olie regelen, de kosten kan ik tegen overleg van de bonnen wel declareren! De werkplaats bestelt een dop, arriveert morgen. Dus gooien we wat olie erin en rijden naar onze accommodatie vijf kilometer verder, The Fairways. Daar wacht ons een gloednieuwe bungalow, mooi, strak en compleet ingericht, met BBQ. Het leed is dus snel geleden.
Vrijdag 13 februari
Om halftien bij de garage, de dop is gelukkig gearriveerd. Olie erin, dop goed vast en motor een beetje schoongemaakt. De beheer van The Fairways zal niet heel blij met ons zijn, toen we daar vanochtend wegreden lag er een behoorlijke hoeveelheid olie op de parkeerplaats. Rond tien uur melden we ons bij het Whale Watching Station voor onze excursie om met een boot(je) walvissen te gaan zien. Helaas blijkt de excursie door de sterke wind niet door te gaan. We gaan maar even Kaikoura in om eerst koffie te drinken, want het is verder wel lekker weer. Daar komen we Suzanne en Ate tegen, zij hebben vandaag een auto gehuurd om te gaan surfen. Dus na de koffie gaat ieder zijn weg, wij lopen verder en besluiten de wandeling te gaan doen die langs het hele Kaikoura schiereiland gaat. Het deel aan de zuidkant is hoog en pal op de wind die inmiddels fors is aangewakkerd. Het kost ons moeite om staande te blijven! Weer terug in de accommodatie blijken Suzanne en Ate geen geschikte plek te hebben gevonden om te surfen. Kortom, het was wel een beetje een echte vrijdag de dertiende......
Zaterdag 14 februari
Vandaag staat voor Carla en mij de dolfijnen excursie op het programma. Gebeld met de touroperator die meldt dat de zee 'moderate to heavy' is. We besluiten niet te gaan, het moet tenslotte wel leuk blijven! Het weer is verder matig, bewolkt en een graad of 14. Suus en Ate gaan de wandeling maken die wij gisteren hebben gedaan, wij pakken de auto naar Blennheim (1,5 uur naar het noorden). Daar schijnt de zon en is het 17 graden. Een leuk stadje, ondanks de zaterdag is het heel rustig. Weer terug gaan we 's avonds uiteten bij The Whaler, als afsluiting van deze geweldige week met zijn vieren.
Zondag 15 februari
We vertrekken op tijd om S&A om half twaalf op Christchurch Airport af te zetten. Het was uniek om zo een week met elkaar rond te reizen op het Zuidereiland, we hebben er alle vier van genoten! Het afscheid is maar voor even, over drie weken zien we elkaar weer in Wellington. We ruilen de auto in voor een kleiner model, nu een helblauwe Ford Focus, en rijden richting Christchurch centrum. De gevolgend van de aardbeving in 2010 zijn nog goed te zien. Er zijn diverse open plekken, dichtgetimmerde en verlaten (grote) gebouwen, gestutte gevelds en natuurlijk de ingestorte kathedraal als middelpunt. Er is een nood-winkelcentrum opgebouwd met fleurig geschilderde zeecontainers. Al met al geeft dit een heel aparte sfeer in de stad. Er wordt natuurlijk ook weer opgebouwd, maar dat gaat langzaam omdat er nu 'eartquake proof' gebouwd moet worden en dat is heel kostbaar. Na een uurtje te hebben rondgelopen en even gezocht waar de auto ook weer stond gaan we verder naar onze volgende accommodatie Quickenberry Lodge in Windwhistle. Het blijkt gelegen bij een golfbaan, landhuisstijl met diverse kamers. We worden ontvangen door Christine en krijgen daarna koffie/thee van partner Robert, van Zwitserse afkomst en de chef-kok. Er zijn een stuk of vier kamers, het diner is gezamenlijk en we worden om 19:00 uur in de lounge verwacht voor een gezamenlijk glaasje wijn. Bij deze geplande 'gezamenlijke' dingen krijgen we toch een beetje de kriebels, daar houden we niet zo van. Om half zes krijgen Carla en ik toch wel trek in een glaasje, dus ik ga richting keuken. Robert meent te moeten opmerken dat het toch wel 'a bit early' is voor een glaasje. Hem duidelijk gemaakt dat ik dit op mijn zestigste zelf wel uitmaak! Om 7 uur in de lounge, er zitten 4 Duitsers uit Berlijn en twee uit Hamburg. Beetje gekletst en om half acht aan tafel. Christine heeft de tafelschikking (1 grote tafel) gemaakt. Leuk? Uiteindelijk is het wel gezellig geworden en hebben we heerlijk gegeten.
Maandag 16 februari
Lekker geslapen, het is werkelijk aardedonker hier. Na het (gezamenlijke) ontbijt gaan we richting Lake Tekapo, waar we weer gewoon onze eigen huishouding hebben. In Geraldine koffie gedronken en boodschappen gedaan. Half twee arriveren we bij Parkbrae Estate, het is prachtig weer, zon en 24 graden. Ons appartement is de bovenste (2e) verdieping van een gebouwtje in de tuin. De inrichting is wat gedateerd, maar het uitzicht op Lake Tekapo vanaf ons balkon maakt alles meer dan goed. We besluiten naar de vlakbij gelegen Mount John Observatory te rijden. Hier worden op de top van deze berg diverse onderzoeken in de ruimte gedaan, vanwege de hoge ligging, de zuivere lucht en het feit dat hier 's nachts weinig tot geen lichtvervuiling optreedt. Geen steden in de buurt en zelfs de straatverlichting is er op aangepast, schijnt alleen naar beneden. Op het eerste stuk van de klim staan twee lifters, die we meenemen. Het zijn twee Chinese meisjes uit Hong Kong, die een jaartje in Australiē verblijven en even geen werk hebben en dus even hier vakantie vieren. In de auto zien ze pas hoe ver en steil de top is, te voet hadden ze daar een dag voor nodig gehad. Boven een prachtig uitzicht over de bergen en Lake Tekapo. Op de terugweg mogen de meisjes weer mee.
Dinsdag 17 februari
We hebben een rondvlucht geboekt bij Air Safaris over het meer en de bergen. Iets voor tienen vertrekken we met het vliegtuigje, een Nomad voor veertien personen, iedereen heeft zijn eigen raampje. De route gaat in noordelijke richting via Lake Tekapo, de gletsjers, Mount Tasman en Mount Cook. Een schitterende vlucht, het is onbewolkt en we vliegen vlak langst de rotswanden, de gletsjers en de eeuwige sneeuw. We blijven foto's en video schieten! Na landing een vliegbewijs, yes! 'S middags gaan we even bij Lake Pukaki kijken en het bijbehorende plaatsje Twizel. Niet zo heel spannend, dus we gaan terug naar Lake Tekapo om daar heerlijk in het zonnetje nog even rond te lpen.
Woensdag 18 februari
Vandaag gaan we verder zuidoost, richting Broadbay, vlakbij Dunedin. Rond lunchtijd gaat de weg vlak langs de Pacific Ocean, we stoppen op een parkeerplaats aan een strandje. Badlakens (geleend van Suzanne en Ate) op het strand en de boterhammen eten. We voelen ons rijk! Verder naar Dunedin en via de rondweg het Ortego schiereiland op. Vlakbij de bestemming kom ik er achter dat ik de TomTom niet goed heb ingesteld, we moeten eerst ruim een halfuur terug om boodschappen te doen. Weer terug bij de accommodatie blijkt er geen sleutel te liggen in de postbus van nr. 21, ons verblijf. Op nr. 27 gemeld bij de eigenaar, die zeer verbaasd is, want de envelop met de sleutel en onze namen er op lag er wel. We gaan naar het huisje en daar blijkt dit al in beslag genomen, maar de bewoners zijn wel weg! Met de reservesleutel komen we er in en wachten de komst af van deze krakers. Het blijkt een Duits stel te zijn, die we eerder bij de Quickenberry Lodge hebben ontmoet. Zij af naar de (veel kleinere, haha!) Studio. Nu is de lodge echt van ons, twee verdiepingen in Engelse stijl heel compleet ingericht met een prachtig uitzicht op de baai. In de avond even met Marieke geskyped. Zoals altijd als we weg zijn gaat er iets kapot, in dit geval een lekkage in de badkamer. Met enig ouderlijk advies gaan we er van uit dat alles goed komt.

We hopen dat jullie een beetje genieten van het reisverslag, we denken wel dat het duidelijk is dat wij enorm genieten van onze rondreis! Iedereen de hartelijke groeten en een dikke kus!