Reisverslag 5

Reisverslag Nieuw-zeeland 2015 nr. 5
Vrijdag 27 februari
Vandaag zuidwaarts naar Rotorua via de inmiddels gebruikelijke bergen en bochten. In Waihi koffie gedronken, een plaatsje waar in het verleden veel goud is gevonden en nog steeds een beetje mijnbouw plaatsvindt. Op advies van Sue (onze gastvrouw) ook Tauranga een bezoek gebracht, richting haven en Mount Maunganui. Op de borden valt te lezen dat we bij een tsunami die berg op moeten vluchten. Er is echter geen tsunami-alarm, dus we slenteren door dit leuke, toeristische deel waar twee cruiseschepen zijn afgemeerd. In de loop van de middag naar Rotorua, waar ons volgende verblijf, Doolan's County retreat, een kilometer of vijf vandaan ligt. Het is een B&B, met Christine als gastvrouw die thee met zelfgemaakte koekjes serveert. Later maken we kennis met de overige twee gasten, Bill en Pam uit de VS. Al pratend komen we er achter dat ze vorig jaar vanuit Amsterdam een cruise hebben gemaakt met de Celebrity Constellation, het schip waar wij met Jan en Margot twee jaar geleden mee hebben gecruised.
Zaterdag 28 februari
Het is weer tijd voor een excursie, maar we lijken geen geluk te hebben met excursies. 'S Morgens krijgen we via Christine een adreswijziging door waar we ons moeten melden, maar daar aangekomen is er, behalve twee geparkeerde huurauto's, helemaal niemand te zien! Om een lang verhaal kort te houden, uiteindelijk wordt er voor ons een privégids geregeld, een Maori-meisje van 22 jaar. Met een uurtje vertraging gaan we naar het natuurgebied en starten onze wandeling in een prachtig, dichtbegroeid woud met heel veel oude hoge bomen tot een meter of zestig hoog. Voor we het bos in gaan spreekt onze gids met haar voorouders om ze om bescherming tijdens onze wandeling te vragen. Ze geeft ons uitleg over welke bomen we allemaal zien en ook welke planten als medicijn of kruid werden en worden gebruikt. Na de wandeling gaan we per auto richting 'bootcamp' voor de lunch. Het blijkt een behoorlijk ingerichte plek in het bos te zijn, er is ook een tent en hut om te overnachten. Na de lunch gaan we boompjes planten, die bijdragen aan het behoud en uitbreiding van het woud. Het worden er drie (1 voor jezelf, 1 voor je familie en 1 voor hen die het slechter hebben dan jou). De GPS-coördinaten worden ons later toegezonden, dus ons nageslacht kan later nog een keer komen kijken of de boompjes aangeslagen zijn. Terug in Rotorua kijken we eerst even naar een concours van allerlei Schotse bands. In de Governmental Gardens krijgen we onze eerste kennismaking met allerlei gaten en poelen waar stoom uit komt, modder borrelt en de zwavellucht duidelijk aanwezig is.
Zondag 1 maart
We gaan naar Whakarewarewa, een bewoond Maori-dorp dat tot 17:00 uur geopend is voor publiek. De volledige naam is overigens " Whakarewarewatanga Te Ope Taua A Wahiao", wat zoveel betekent als "De verzamelplaats van het leger van Wahaio". We zien een dansshow met traditionele Maoroi-dansen, waarvan we een aantal aan het begin van onze vakantie in Wellington hebben gezien. Daarna een rondleiding met een gids. Het dorpje staat bovenop een geothermisch actief gebied, dus overal stoom en warmwater dat gebruikt wordt om te baden en te koken. Helaas komt het ook voor dat een huis moet worden gesloten, omdat er plotseling twee nieuwe bronnen in voor- en achtertuin zijn ontstaan. Van een afstandje zien we de Prince of Wales Geyser en de Pohutu Geyser. Al met al een heel leuk en interessant bezoek. 'S middags nog wat rondgereden richting Green Lake en Blue Lake. Even op het strand gelegen, maar helaas laat de zon ons een beetje in de steek, dus rijden we naar Hamura Springs, een bron aan de noordkant van Lake Rotorua. Die bereiken we via een wandeling door een bos met hele hoge bomen, prachtig! De bron wordt ondergronds gevoed vanuit een plateau veel verderop, het water doet er 70 jaar over om de bron te bereiken. Hoe meet je trouwens die 70 jaar? Rood balletje bij het plateau in het water en dan maar afwachten? We gaan we terug naar Rotorua voor een hapje en komen tot onze grote wederzijdse verassing Fred en Patty Noom tegen. Fred is een oud-collega, we waren tegelijkertijd squadroncommandant op Valkenburg. Zij zijn bezig aan een reis van 8 weken, via Hong Kong en Australië. Gezellig hapje en drankje met zijn vieren, de wereld is klein!
Maandag 2 maart
We gaan naar Mahia aan de oostkust van het Noordereiland. Een behoorlijke afstand, ruim 360 kilometer. Overigens kwam ik er achter dat onzee Peugot geen Peugot is, maar een Australische auto, een Holden. Wel een soortgelijk leeuwtje als beeldmerk. We drinken onderweg de traditionele koffie (met gebak) in Opotike, wat een beetje armzalig plaatsje blijkt te zijn. Zoals in de reisbeschrijving geadviseerd, doen we in Gisborne boodschappen en tanken we (een kilometer of tachtig van onze bestemming). Dat is maar goed ook, want daarna komen we helemaal niets meer tegen. Via een onverhard wege en op het eind een zeer uitdagende klim komen we bij onze accommidatie. Onze gastheer Malcolm komt ons achterna op zijn crossmotor vanaf de boerderij. We zitten helemaal alleen op een heuvel, een groot huis met terras met uitzicht op de Pacific. Alles voor het ontbijt staat in de koelkast en om 19:00 uur brengt Malcolm het door hem bereide diner per auto naar boven. Lamskoteletjes, heerlijk! Daarna op het terras het langzaam donker zien worden en sterren kijken.
Dinsdag 3 maart
Eén van de wekkers stond per ongeluk nog op zes uur, maar eenmaal op blijkt er een prachtige zonsopkomst te komen. Carla wakker gemaakt en we hebben hier op het terras heerlijk van genoten. Daarna zijn we allebei wel toe aan een lekkere luie dag, dus wordt de was gedaan, het reisverslag geschreven en gezond. 'S middags even naar beneden naar de boerderij om het GFT-afval aan het varken te voeren. Het varken is niet alleen, maar heeft twee weken geleden veertien varkentjes op de wereld gezet. De vrouw des huizes vertelt dat ze één bruin-wit varkentje een naam heeft gegeven. Driemaal raden, inderdaad: "Fred". Lachen dus!
Morgen gaan we naar onze laatste bestemming voordat we ons weer in Wellington bij Suus en Ate melden. De tijd is omgevlogen en we hebben tot dusver ontzettend veel gezien en gedaan. Dat merken we allebei 's nachts, we dromen ontzettend veel.
Ik hoop dat jullie weer genieten van dit verslag. Ik sluit geen foto's bij, het uploaden via 'waarbenjij.nu' is een ramp. Jullie komen de foto's (en video en bijbehorende verhalen) maar lekker bij ons thuis kijken!